Slotdag van een 5-daagse reflectie- en actieweek rond het thema

Slotdag van een 5-daagse reflectie- en actieweek rond het thema

‘Stuur kinderen niet in het Afghaans geweld’

Begijnhofkerk, Brussel, vrijdag 19 juli 2013.

Mieke Van Hecke, directeur van het NSKO (nationaal secretariaat Katholiek onderwijs) bevestigde nog eens dat elk kind recht heeft op onderwijs tot 18 jaar.
Volgens de Belgische grondwet is onderwijs verplicht van 6 jaar - 18 jaar; de huidige leerplicht verplicht kinderen om al vanaf 5 jaar naar school te gaan
Mevr. Van Hecke gaf aan alle katholieke scholen het order dat ook kinderen zonder papieren ingeschreven moeten worden en zonodig gratis schoolmateriaal moeten krijgen.

Didier Vanderslycke, verantwoordelijke KMS (Kerkwerk Multicultureel Samenleven)

deelde mee dat KMS in 2013 zes brieven stuurde over de situatie van de niet-begeleide buitenlandse minderjarigen. Dat was naar Vlaamse ministers Smet (onderwijs), Van Deurzen (welzijn) en Philippe Muyters (werk) enerzijds en naar federaal staatssecretaris Maggie De Block (asiel en migratie), Turtelboom (Justitie) en De Coninck (Werk) anderszijds.

Daarin werd onder meer het volgende gevraagd:

dat elke minderjarige jongere die opleiding volgt, het recht zou krijgen om zijn opleiding af te werken (ook na meerderjarigheid)

dat een minderjarige die Deeltijds Onderwijs volgde, toegang tot de arbeidsmarkt zou krijgen voor de job waarvoor hij/zij werd opgeleid
dat volwassenen (jongeren +18 jaar) toegang zouden krijgen tot studie of opleiding (zoals in de Franse Gemeenschap van België wel gebeurt)
dat personen die België binnengekomen zijn als minderjarige, en dat wie uitgewezen worden wanneer als ze +18 jaar zijn, de mogelijkheid zouden krijgen om hun dossier te laten onderzoeken door de Commissie van Advies voor Vreemdelingen. Deze Commissie is wettelijk voorzien en is samengesteld, maar wordt voor deze kwesties praktisch nooit samengeroepen. Het zou aangewezen zijn voor de minderjarigen die een regularisatie van hun verblijf vragen een speciale ‘jeugd’commissie van advies in het leven te roepen. (ook: dat dergelijke mogelijkheid zou uitgebreid worden tot iedereen die uitgewezen wordt en meent te mogen aanspraak maken op verblijf.)

De brieven werden –op uitzondering van die aan Minister Van Deurzen - niet beantwoord.

Hij stelt voor dat we vanuit strategisch standpunt meer aandacht geven aan de Commissie van Advies voor Vreemdelingen, die door de wet voorzien is. Deze moet de mogelijkheid krijgen om advies te geven bij een uitzettingsbevel dat een minderjarige treft.

Vermits het migratiebeleid meer en meer Europees geharmoniseerd wordt, kunnen we ook op dat niveau best inzetten om een alternatief uit te werken voor bijv. Afghaanse vluchtelingen. Contact met Voorzitter Herman Van Rompuy zou daarin een goede zaak zijn.

Gie Goris, hoofdredacteur van het MO*magazine

die Afghanistan meerdere malen als journalist bezocht en er de situatie zeer goed kent, beschrijft dat de onveiligheid niet alleen in militaire termen moet begrepen worden: “er is niet alleen de wijd verspreide en extreme armoede, er is het al even aanwezige geweld dat geproduceerd wordt door een samenleving die na 35 jaar oorlog, opstand, burgeroorlog, corruptie en bezetting haar morele ankerpunten kwijtgeraakt is.”

Volgens hem moeten de Westerse asielinstanties de asielaanvragen meer beoordelen vanuit de context van het herkomstland en minder vanuit westerse prioriteiten zoals bv. gender.

Prof. Adriaenssens, kliniekhoofd kinderpsychiatrie UZ Leuven

wijst op recente onderzoeken o.a. van UNICEF op uitgezette kinderen in Kosovo, die aantonen dat periodes van abnormale stress uitermate schadelijk zijn voor de ontwikkeling van de hersenen in de eerste 18 jaar. De lange wachttijd van de asielprocedure is een schadelijke stressperiode voor kinderen. De stress bij ouders verhindert dat hun emotionele belangstelling op de kinderen gericht wordt.

Journalistiek onderzoek (zoals de VARA- reeks Uitgewezen, zie http://uitgezet.vara.nl/) toont aan dat wie teruggestuurd werd als kind, het meestal niet goed doet in zijn leven achteraf. Dat ligt niet enkel aan de schok van het geweld waarmee ze ter plaatse geconfronteerd worden. Die mislukkingen zijn vooral het resultaat van het feit dat die kinderen uit een slechte en onzekere toestand weggestuurd worden naar een nog slechtere, uitzichtlozere toestand.’ “Geef de kinderen een stem! Geef kinderen de kans om fier te zijn op de volwassenen.”

Katelijne Houben, beleidsmedewerkster van Vluchtelingenwerk Vlaanderen

legt uit dat VwV acties, onderzoek, projecten en lobbywerk ontwikkelt voor alle vluchtelingen, ongeacht van welke nationaliteit. Over Afghanistan leverde VwV het landenrapport 2012: (http://www.vluchtelingenwerk.be/kiosk/pubitem.php?myid=198)

Ze stelt 2 werkingspunten voor

kinderen (en bij uitbreiding: niemand) niet terugsturen naar een land met geweld

Onderzoek op uitgezette kinderen in Kosovo toont aan dat 25% van hen zelfmoordplannen heeft. Westerse landen moeten overwegen dat uitzetting niet alleen schadelijk is voor het individuele kind, maar ook voor een hele generatie in die landen. Op langere termijn zal dit negatieve gevolgen geven.

de asielinstanties zouden bij negatieve beslissing over een asielaanvraag een beoordeling over gevolgen van uitzetting moeten toevoegen. En daarbij rekening houden met de gevolgen voor het kind.

Vele Afghaanse jongeren stelden vragen. En ze legden uit dat ze met veel moed Nederlands leerde, hard studeerden op school en klaar zijn om hier te werken.

Wij, van de vluchtelingorganisaties, werden nog maar eens geconfronteerd met de ellende die deze mensen – met hun kinderen – in onze omgeving meemaken.

Er waren geen politici aanwezig, noch van het beleidsniveau, noch van de partijen.

Overleven zonder papieren is oneindig moeilijk. Terugsturen nog erger.